|
UTD

วันพุธที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2554
วันอาทิตย์ที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2554
ทางกลับบ้าน
เมื่อเวลาที่คิดถึงบ้าน ดิฉันก็จะระลึกได้ถึงบทกลอนของคุณสินี เต็มสงสัย นักกลอนผู้มีชื่อเสียงสมัยที่ดิฉันยังเป็นนักเรียนชั้น ม.ปลาย เธอเขียนกลอนบทนั้น ทำให้พวกนักเรียนประจำที่อ่านพากันอึ้ง และบางคนถึงกับน้ำตาซึม เธอเขียนกลอนคิดถึงบ้านไว้อย่างลึกซึ้งมากๆ ขออนุญาตลอกบทกลอนของคุณสินี เต็มสงสัย ด้วยความยกย่องนับถือ
อยากจะเขียนจดหมายไปหาพ่อ รำพันพ้อไปตามความในจิต
เล่าศรัทธาฝันใฝ่ในชีวิต พ่อคงคิดแนะทางอย่างถูกควร
อยากจะฝากใจซึ้งไปถึงแม่ ยามอ่อนแอหนาวขวัญจิตปั่นป่วน
จะซบลงบนตักแม่พักครวญ มือนุ่มนวลแม่คงรับซับน้ำตา
อยากทบทวนวันเก่าเราพี่น้อง วิ่งเที่ยวท่องเบิกบานกลางลานหญ้า
พอตะวันจวนลับพ่อกลับมา วิ่งถลาออกไปรับจับจูงมือ
อยากจำบ้านสีหม่นบนเนินนั้น เฟื่องฟ้าพันพวงครามงามสมชื่อ
มะม่วงมันดกจนคนเขาลือ ราตรีหรือก็หอมชื่นในคืนบาน
ถึงทุกข์ตรมถมหนักสักเพียงไหน คงชื่นใจถ้าได้นับวันกลับบ้าน
โอ้ความอยากบากจิตพิษร้าวราน จะซมซานไปหาใครเมื่อไม่มี
อยากจะเขียนจดหมายไปหาพ่อ รำพันพ้อไปตามความในจิต
เล่าศรัทธาฝันใฝ่ในชีวิต พ่อคงคิดแนะทางอย่างถูกควร
อยากจะฝากใจซึ้งไปถึงแม่ ยามอ่อนแอหนาวขวัญจิตปั่นป่วน
จะซบลงบนตักแม่พักครวญ มือนุ่มนวลแม่คงรับซับน้ำตา
อยากทบทวนวันเก่าเราพี่น้อง วิ่งเที่ยวท่องเบิกบานกลางลานหญ้า
พอตะวันจวนลับพ่อกลับมา วิ่งถลาออกไปรับจับจูงมือ
อยากจำบ้านสีหม่นบนเนินนั้น เฟื่องฟ้าพันพวงครามงามสมชื่อ
มะม่วงมันดกจนคนเขาลือ ราตรีหรือก็หอมชื่นในคืนบาน
ถึงทุกข์ตรมถมหนักสักเพียงไหน คงชื่นใจถ้าได้นับวันกลับบ้าน
โอ้ความอยากบากจิตพิษร้าวราน จะซมซานไปหาใครเมื่อไม่มี
วันพุธที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2554
ผู้รักษากฏหมาย
กฏหมายเป็นเรื่องปลายเหตุ
สำหรับชีวิตที่ยังประมาท
และต้องการสิ่งที่เกินจำเป็นสำหรับชีวิต
สำหรับชีวิตที่ยังประมาท
และต้องการสิ่งที่เกินจำเป็นสำหรับชีวิต
กฏหมายยิ่งดีเท่าใด
ยิ่งทำให้ผู้ร้ายกลายเป็นคนดี
และเป็นที่ยอมรับของสังคมมากขึ้นเท่านั้น
ยิ่งทำให้ผู้ร้ายกลายเป็นคนดี
และเป็นที่ยอมรับของสังคมมากขึ้นเท่านั้น
ถ้าผู้รักษากฏหมาย
เห็นแก่กฏหมายมากกว่าชีวิต
กฏหมายนั่นเอง
เป็นสื่อนำมาซึ่งความเดือดร้อน และอยุติธรรม
เห็นแก่กฏหมายมากกว่าชีวิต
กฏหมายนั่นเอง
เป็นสื่อนำมาซึ่งความเดือดร้อน และอยุติธรรม
เป็นผู้รักษากฏหมายแล้ว
จงใช้กฏหมายเพื่อป้องกันความเดือดร้อน
และกำจัดความอยุติธรรมที่ประจักษ์จริงนั้นเถิด
แต่ความใดจะสามารถอภัยได้แล้ว
ขอจงเห็นใจ และเข้าใจชีวิตด้วยเถิด
จงใช้กฏหมายเพื่อป้องกันความเดือดร้อน
และกำจัดความอยุติธรรมที่ประจักษ์จริงนั้นเถิด
แต่ความใดจะสามารถอภัยได้แล้ว
ขอจงเห็นใจ และเข้าใจชีวิตด้วยเถิด
วันอาทิตย์ที่ 4 กันยายน พ.ศ. 2554
- -*
ร่างกายที่ถูกประกอบขึ้นมาด้วยกลไกธรรมชาติของมนุษย์ บางคนก็ครบ 32 ประการ มีทุกชิ้นส่วน ทุกองค์ประกอบของชีวิตอย่างดีเยี่ยม
บางคนก็ได้มามากเกินความจำเป็น และบางคนก็ขาดซะจนเดือดร้อน ไม่มีใครสามารถเลือกได้เลยเพราะทุกสิ่งทุกอย่างมันเกิดขึ้นมาแล้ว
บางคนก็พิการตั้งแต่ลืมตาดูโลก บางคนก็เพิ่งมาพิการเพราะสาเหตุที่แตกต่างกันไป เช่นพิการเพราะอุบัติเหตุ
ซึ่งเราเองก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงมันได้ แต่สิ่งที่เราจะเปลี่ยนมันได้คือความคิดและหัวใจ ร่างกายอาจจะเรียนรู้ที่จะอยู่กับหัวใจไม่ได้
แต่หัวใจสามารถเรียนรู้และอยู่กับร่างกายอย่างเป็นสุขได้ ความพิการทางร่างกายไม่ได้ตัดสินว่าเราจะพิการความเป็นมนุษย์
ทุกชีวิตถูกสร้างมาพร้อมกับประโยชน์หรือคุณค่าในตัวเอง เพราะไม่มีใครเก่งไปซะทุกเรื่องหรือโง่เขลาไปซะทุกอย่าง
หากชีวิตที่มีร่างกายไม่พร้อมจะก้าวเดินอย่างมั่นคง ขอเพียงมีใจที่อดทน มีหัวใจที่จะสู้ต่อไป ชีวิตเราก็จะขับเคลื่อนไปได้
ถึงวันนี้เราจะเจ็บกับสิ่งที่มองเห็น แต่เราต้องคิดอย่างเป็นสุข เมื่อใดก็ตามที่เราทุกข์กับร่างกายที่ขาดหายหรือเกินมา
ก็อย่าปล่อยให้หัวใจต้องทุกข์ทางความคิดอีกเลย เรากำหนดชิ้นส่วนบนร่างกายไม่ได้ แต่เรากำหนดชิ้นส่วนของหัวใจได้
มีใครเกิดมาใจพิการตั้งแต่เกิด และถ้าไม่อยากให้หัวใจพิการเราควรคิดดี ทำดี และหล่อเลี้ยงมันด้วยความรัก
ร่างกายเติบโตด้วยอาหารฉันใด หัวใจก็เติบโตด้วยความรักฉันนั้น
บางคนก็ได้มามากเกินความจำเป็น และบางคนก็ขาดซะจนเดือดร้อน ไม่มีใครสามารถเลือกได้เลยเพราะทุกสิ่งทุกอย่างมันเกิดขึ้นมาแล้ว
บางคนก็พิการตั้งแต่ลืมตาดูโลก บางคนก็เพิ่งมาพิการเพราะสาเหตุที่แตกต่างกันไป เช่นพิการเพราะอุบัติเหตุ
ซึ่งเราเองก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงมันได้ แต่สิ่งที่เราจะเปลี่ยนมันได้คือความคิดและหัวใจ ร่างกายอาจจะเรียนรู้ที่จะอยู่กับหัวใจไม่ได้
แต่หัวใจสามารถเรียนรู้และอยู่กับร่างกายอย่างเป็นสุขได้ ความพิการทางร่างกายไม่ได้ตัดสินว่าเราจะพิการความเป็นมนุษย์
ทุกชีวิตถูกสร้างมาพร้อมกับประโยชน์หรือคุณค่าในตัวเอง เพราะไม่มีใครเก่งไปซะทุกเรื่องหรือโง่เขลาไปซะทุกอย่าง
หากชีวิตที่มีร่างกายไม่พร้อมจะก้าวเดินอย่างมั่นคง ขอเพียงมีใจที่อดทน มีหัวใจที่จะสู้ต่อไป ชีวิตเราก็จะขับเคลื่อนไปได้
ถึงวันนี้เราจะเจ็บกับสิ่งที่มองเห็น แต่เราต้องคิดอย่างเป็นสุข เมื่อใดก็ตามที่เราทุกข์กับร่างกายที่ขาดหายหรือเกินมา
ก็อย่าปล่อยให้หัวใจต้องทุกข์ทางความคิดอีกเลย เรากำหนดชิ้นส่วนบนร่างกายไม่ได้ แต่เรากำหนดชิ้นส่วนของหัวใจได้
มีใครเกิดมาใจพิการตั้งแต่เกิด และถ้าไม่อยากให้หัวใจพิการเราควรคิดดี ทำดี และหล่อเลี้ยงมันด้วยความรัก
ร่างกายเติบโตด้วยอาหารฉันใด หัวใจก็เติบโตด้วยความรักฉันนั้น
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)